Ik zag twee......

Toen we vanmorgen de gordijnen openschoven, bleek het behoorlijk te regenen. Ondanks deze "liquid sunshine" zijn we toch naar het begin van een 3-4 uur trail gereden. Terwijl we de regenkleding aantrokken kregen we weer een briefing over hoe te handelen als we een zwarte beer tegenkwamen. Niet wegrennen, niet omdraaien. Jezelf groot maken en vooral tegen de beer praten. Je mocht niet halverwege alleen weer teruglopen. Er moet minimaal in groepjes van 4 gelopen worden. Voorop liep Steve, de alaskaanse gids met zijn bus beren(pepper) spray en achteraan de nederlandse gids met een bus berenpray. Het was spannend en je hoopt natuurlijk een beer te spotten. De wandeling zou ons via een smal bosbad door dichte sparrebossen omoog naar Ptarmigan Lake brengen.

Tussen de bomen door had je niet echt last van de regen. Maar het pad werd wel smaller en op een gegeven moment hoorde we geruis en zagen we de struik bewegen. Een zwarte beer besloot over te steken. Steve  stopte gelijk en riep "Hey Bear!". De beer schoot gelijk de andere kant op en rende de helling weer op! Pfff, dat ging zo snel, ik had niet eens tijd om aan een fototoestel te denken, laat staan een foto te nemen! We lunchten bij het lake waar we ineens een harde kreet hoorde! Steve nam even een verfrissende duik in het meer met niet meer aan dan zijn geboortepakkie! Na een uurtje liepen we weer terug naar de auto en opeens weer veel commotie voor in de rij. Wederom een zwarte beer, deze bleef een tijdje voor ons uitlopen maar op een gegeven moment dook hij weer een berenpadje in! Ondertussen was de trail in een modderbad veranderd en lekker stampend door de blubber liepen we weer terug naar de auto!

Hierna gingen we naar Exit Glacier. een glacier waar je bijna met de auto kon komen.  En wederom zagen we tegen de bergwand een zwarte beer! Wat een mazzel! We kunnen dan ook concluderen dat je bij slecht weer meer dieren ziet! Of te wel, elk nadeel heb zijn voordeel!